Om 3:03 keek ik vanmorgen
op de klok, op 3 oktober.
Klaar wakker, het was
gedaan met de slaap.
Dus stond ik op.

Nieuwe maan met
zonsverduistering dacht ik direct,
geef je er maar aan over.

Ik heb het inmiddels afgeleerd
om me er druk over te maken.
Er zijn periodes waarin dit vaker
gebeurt, en ik heb gemerkt
dat overgave, het accepteren
dat het is zoals het is, het beste werkt.

Sinds gisteren voel ik elektriciteit
door mijn armen stromen en
weet ik dat de energie mijn
zenuwstelsel beinvloedt.

Ook dat is voor mij een teken
dat er energetisch weer veel
gaande is.

Naar buiten gaan op blote voeten
en bewust ontladen, een
paar diepe ademhalingen,
haalt de spanning er vanaf.

Het cadeau van deze nacht
was absoluut de sterrenhemel
en de stilte.
Het was een heldere nacht,
zonder maan.

Na twee uur een beetje
ronddobberen in mijn eigen
gedachten en gevoelens,
pakte ik de laptop.

Een afbeelding van een ijsschots,
half boven en half onder water,
en de tijd 5:05.

Wat we weten en wat we niet weten.

Actie, beweging en verandering,
onderweg naar natuurlijk leiderschap.
Ik zei het als ontvangen boodschap
tijdens het gesprek met alle vrouwen.

We schuiven straks allemaal
onze nieuwe taak in, die in onszelf
helder naar boven zal komen.

Na die gedachte kwam ineens
de slaap weer terug.

Mee bewegen en je overgeven,
innerlijke communicatie en
je intuitie volgen.

Het zijn vaardigheden waarmee
je door deze tijd kan bewegen.

Lichtflits