De afgelopen dagen voelde
ik allerlei ascentie symptomen.
Strakke spieren, rare pijntjes,
mistig hoofd een bepaalde
onbestemdheid.

Ik ga dan de natuur in,
geef me eraan over en
doe wat in het moment
goed voelt.

Ik verwacht voor de toekomst
een helderheid, een transparantie
en heb daarom geen problemen
met de huidige mist.

Wanneer het mistig is kan
je moeite hebben met je richting,
zie je niet wat voor je ligt
en mag je vertrouwen op je gevoel.

Steeds weer kom ik terug
op die diepe plek in mij
waar de liefde zegeviert,
waar ik word opgevangen
en opgetild.

In tijden van mist een heerlijke plek,
omdat ik ook daar het vertrouwen vind
dat we aan alle kanten worden
ondersteund.

Onze zielen hebben ervoor gekozen
om in dit moment van de tijd
aanwezig te zijn hier op aarde.

Het is een eer om hier te zijn en
om dit hele proces in een lichaam
mee te maken en een bijdrage
aan de liefde te leveren.

De mist zal vanaf nu optrekken,
het zal duidelijk worden waar we staan,
wat er om ons heen en in
in ons lichaam gebeurt.

We zullen ons bewust worden van
onze eigen kracht van creatie.

Lichtflits