Als jij niet op jezelf vertrouwt,
waarom zou een ander
dat dan doen.

Het is een zin die de laatste tijd
weer regelmatig voorbij komt.

De kritische houding naar jezelf
kan ervoor zorgen dat je
niet meer in jezelf gelooft.

Zodra een ander dat bevestigt,
zou je jezelf de vraag kunnen stellen
of deze overtuiging in je leeft.

Vertrouw ik wel op mezelf ?
Waardeer ik mezelf ?
Geloof ik in mezelf ?
In mijn eigen capaciteiten ?
Mag en kan ik zijn wie ik
werkelijk ben ?

Wanneer het nieuwe zich aandient
is het logisch dat je eerst even
uit moet zoeken waar je staat,
hoe je het vorm gaat geven.

Dat er een innerlijk proces
op gang komt waardoor je
de helderheid kan ontvangen.
En vaak spelen de onzekerheden
dan ook op.

De kan ik het wel, ben ik wel
goed genoeg verhalen.
Ze zijn in ons allen geprogrammeerd.

Dat opborrelen gebeurt
alleen maar zodat je er naar
kan kijken, het kan invoelen.
Om er vervolgens iets of niets
mee te doen.

Je hebt daarin een keuze.

Weet gewoon dat wanneer
iemand niet in jou gelooft dat
niet als vanzelf betekent dat
jij dan hetzelfde moet doen.

Vraag jezelf dan af welke
overtuigingen diep van binnen
in je leven, of jij wel op jezelf
vertrouwt, in jezelf gelooft,
jezelf waardeert.

Want vaak hebben we het niet
in de gaten welke overtuigingen
ooit eens in ons zijn geplant en
die we voor waar hebben aangenomen.

En hebben we de ander nodig om
die overtuigingen boven te krijgen,
zodat we ze kunnen transformeren
naar iets nieuws.

Als jij niet op jezelf vertrouwt,
waarom zou een ander dat dan doen ?

Lichtflits