Met verbazing heb ik de afgelopen
jaren gekeken naar het gedrag
van mensen, soms begreep ik
er niets van.

Ik zei ooit tegen mijn dochter:
Ik ben van de Liefde, wat
er nu in de wereld gebeurt,
zie ik als stappen achteruit,
we waren al veel verder.

Er wordt met termen
gesmeten waar de meeste mensen
geen betekenis aan hebben geplakt.
Roep het woord en je hoort erbij.

Deze week kwam ik tot de conclusie
dat we zijn vergeten
uit te leggen aan pubers
dat de pubertijd tot nu toe
altijd een verwarrende
periode is geweest.
Iets met hormonen en een
veranderend lichaam.

En dat dat niet als vanzelf
inhoudt dat je geboren bent
in een verkeerd lichaam.

De pubertijd is een ontwikkelingsfase.
Je hersenen zijn pas op je 25 ste volgroeid.
Dan zul je duidelijker weten wie je
bent en wat je voorkeuren zijn.

Het zou eigenlijk niemand
wat aan moeten gaan wat je
seksuele voorkeur is.
Hou dat lekker voor jezelf
en je geliefde, wat heeft de
wereld daar in hemelsnaam
mee te maken ?

Het doet me denken aan de C tijd,
waarin men aangaf dat alle
symptomen zouden kunnen duiden
op het hebben van.

En zelfs het hebben van geen
symptomen kon onder deze
ziekte vallen.

En mocht je twijfelen dan gebruikte
je een test, waarvan we nu weten,
dat die niets zei.

Het psychologisch verbinden
van het ene met het andere
is succesvol gebleken.
En men heeft er goed aan verdiend.

Dat niet alleen.
We lijken de biologie volledig
te hebben verlaten.

Vroeger leerde ik dat bomen
CO2 opnemen en dat omzetten
in zuurstof.
Die wij inademen en vervolgens
weer uitademen als CO2.
Een belangrijke kringloop
die aan mij het leven geeft.

CO2 uitstoot op nul in 2050
betekent daarom voor mij
het einde van het leven.
Je mag niet meer uitademen
en kan niet meer inademen.
Want zonder CO2 kunnen bomen
hun werk niet meer doen.
Kan de natuur niet blijven groeien.

Dat moeiteloos meegaan in
dat wat je wordt voorgeschoteld
zonder enige kritische gedachte
heeft me het meest verbaasd.

Hoe makkelijk men vijanden van
je medemens kan maken door op
de knop van emoties te drukken.

Ik hoorde een politicus deze week
een uitspraak doen:
Met feiten benoemen druk je
niet op de knop waardoor er
een emotionele verandering
tot stand komt.

En daarmee gaf hij antwoord
op mijn vraag van onbegrip.
Het is de bedoeling om je
in je emoties te raken zodat
je mee gaat in een verandering
die voor je is bedacht.

Het is precies wat ik al 4 jaar voel
en waar ik gelukkig mijn weg
in heb gevonden.

We zitten in een gedrag
veranderend experiment.

Een psychologisch spel waar
niets, maar dan ook niets,
natuurlijks aan is.

LLichtflits