Ik pakte iedere dag een flitskaart
of een inspiratiekaart en voelde
hoe ik mezelf steeds weer in
de helende stand kon zetten.

Mijn eigen teksten kwamen boven
waardoor ik me makkelijk
innerlijk bij kon sturen.

Waar mijn omgeving begon over
schuld en de kosten van de
operatie, dacht ik alleen maar,
in welke innerlijke stand ben
ik het meest dienstbaar,
en ik wist dat dat niet in
boosheid en de schuldvraag zat.

Mijn dochter en haar vriend
voelden zich schuldig,
hadden ze sneller de deur
dichtgedaan dan was het
misschien niet gebeurd.
Ook hen heb ik gezegd dat
dat soort gedachten Ziggy
niet helpen.

En dat het zo perfect allemaal
op elkaar aansloot, dat ze
het niet hadden kunnen voorkomen.
Dat ze beter dankbaar konden zijn
voor het feit dat het niet erger was.

Niet eerder heb ik dat allemaal
zo helder kunnen zien en voelen.
De schrik in mijn lichaam heb ik
geobserveerd, doorvoeld en
losgelaten en ik bleef er niet
in hangen.

Ik weet van mezelf dat wanneer
er iets heftigs gebeurd ik heel
praktisch word.
En normaal stuiteren mijn
emoties er dan achteraan.
Dit keer gingen ze gewoon mee
in het proces en kon ik alles
in het moment goed verwerken.

Toepassen wat je hebt geleerd.
Ik heb zoveel geleerd de afgelopen jaren
en dit was eigenlijk de eerste keer
dat ik daar goed bij kon blijven.

Wat niet betekent dat ik het
allemaal leuk vind, ik had het
liever niet ervaren.

Maar het leven moet geleefd worden
in het moment en wanneer er
zich iets voordoet, moet je erop
reageren.

Hoe je reageert is een keuze.
Daar ben ik me nu nog meer
bewust van.

Puur Anniek
Lichtflits