Twee en halve week heb
ik al niet kunnen lopen
met mijn hondjes.

Mijn lichaam geeft duidelijk aan
tot zo ver en niet verder.
En ik heb geen andere keuze
dan te luisteren.
Naar binnen gaan en voelen.
Mijn zenuwstelsel is overprikkeld.

Als gymdocent weet ik best
veel over het lichaam en eigenlijk
vind ik het wel fijn om zo diep
in mijn lichaam te landen.

Om samen te werken en een
hernieuwde communicatie op
gang te brengen, want eerlijk
gezegd heb ik dat te lang genegeerd.

De communicatie gaat via mijn gevoel,
opgespaarde emoties die zich jaren
hebben vastgezet willen eruit.

En kunnen er alleen uit door bewust
aanwezig te zijn bij de emoties en
waar ze vastzitten in mijn lichaam.

Ik heb de totale stilstand nodig
omdat ik anders gewoon niet luister.
Het is me al meerdere keren overkomen.
Alles wat ik de afgelopen jaren aan emoties
heb toegevoegd aan dat wat er al zat.

Dus neem ik de tijd, haal ik mijn
oude kennis over het lichaam weer op.
Ontvang ik nieuwe inzichten en werk
samen met dat wat me gegeven wordt.

De bedoeling van de grote verandering is,
is dat we de ziel belichamen.
En voordat we dat kunnen doen
moet het oude eruit.

Het oude laat zich bij mij nu duidelijk zien,
niet alleen door de pijn en het vastlopen
van mijn lichaam, maar ook door
oude verhalen die zich ineens aandienen.

Het word me duidelijk dat ik het
vrouwelijke meer mag omarmen,
en zie nu hoe ik mijn hele leven
eigenlijk al in het mannelijke ben geduwd.

Het is een totale omslag,
van geven naar ontvangen,
van doen naar zijn.
Van de hardheid naar mezelf,
naar het milde en liefdevolle.

Pas na dat inzicht is de verbetering
begonnen, begint er een klein stroompje
weer op gang te komen waardoor
er verlichting is.

Het is een afrondend proces voor mij.
Het oude weg laten stromen zodat
het nieuwe de ruimte in kan nemen.

Ik luister en ben dankbaar.

Lichtflits