We doen het eigenlijk
heel goed, zei ik tegen
een vriendin.

Als je daadwerkelijk kan
bevatten wat er de afgelopen
jaren allemaal is gebeurd,
waar we naar hebben moeten kijken,
wat we hebben moeten ervaren,
dan is het toch bijzonder dat we
rechtop staan.

Dat we nog steeds schoonheid
kunnen zien, innerlijke vrede
kunnen ervaren en in liefde
kunnen zijn.

Er is zo hard aan ons getrokken,
we zijn gemanipuleerd en bespeeld,
we hebben moeten accepteren
dat mensen om ons heen wegvallen
door dat wat hen is aangedaan.

We keken het recht aan en wat
we zagen en begrepen was
de onmenselijkheid, de onliefde.

De pijn in mijn lichaam die nu
de weg naar buiten vindt,
is oud en nieuw.
De nieuwe pijn zorgde voor een
verbinding met de oude pijn.

En nu zijn we daar om alles
los te laten, alles te transformeren
waardoor we ons opnieuw kunnen
openen voor dat wat we werkelijk zijn,
Licht en Liefde.

Het schoonmaak proces voelt
afschuwelijk en pijnlijk.
En toch weten we diep van binnen
dat het slechts een fase is in het proces.

Juist omdat we kunnen voelen
en weten dat we in onze kern
de weg van veerkracht bewandelen.

Dit moet zo zijn zoals het is.

Er zijn delen in mij die verdrietig
en boos zijn.

Maar er zijn net zo goed delen
in mij die nog steeds het goede
kunnen zien van die ervaringen
in dit leven en daar dankbaar
voor kunnen zijn.

En omdat die delen er zijn kan
ik groeien door de pijn.

Ik sta nog.
Ik leer en begrijp.
Op dit moment met een
lichaam vol verdriet.
Om wat was en wat niet was.

De grote ontlading zal komen,
alles zal op zijn plek vallen.

Voor nu vier ik mijn veerkracht.
We doen het eigenlijk heel goed.

Het is niet niks wat we
hebben meegemaakt.

Lichtflits