De gedachten die je rond
laat draaien en die je
steeds maar weer naar
slachtofferschap brengen.

Dat er niets aan te doen is,
dat je niet goed genoeg bent,
dat het verleden te zwaar was
en dat je er nooit overheen gaat komen.

Slachtofferschap legt je op je rug
en zorgt ervoor dat je geen
stap kan maken, niets kan grijpen
en je het gevoel geeft er nooit
meer uit te komen.

De had ik maar, als ik dit of dat verhalen
die je vasthouden in een tijd
die inmiddels al voorbij is.

Het is tijd dat je toegeeft aan jezelf,
dat jij het bent die die verhalen
blijft herhalen.

Dat jij het bent die de rugzak
volpropt met verhalen die niets
meer met het nu te maken hebben.

Gewoon omdat ze vertrouwd zijn,
omdat ze al zolang met je meegaan
dat je ze je identiteit laten bepalen.

Loslaten, daar is het de tijd voor.

Het is je overkomen,
je hebt het meegemaakt,
het leven is zo gelopen en
het heeft je hier gebracht.

En nu is het de tijd voor de streep
in het zand en het een andere
richting te geven.

Om je voeten weer neer te zetten,
om te erkennen dat het verhalen zijn
waar je iets uit kan halen waardoor
je verder kan.

Om ruimte te creëren voor het
helen van je oude wonden.
Om de schuld en de schaamte om
te vormen naar dankbaarheid en
vertrouwen dat er een nieuwe opening is
en dat jij daar nu gebruik van gaat maken.

Om de leeuw in jezelf te laten brullen
en je eigen kracht te laten ontwaken.

Verander de verhalen in je hoofd.
Spreek op een liefdevolle toon met jezelf.
Sta jezelf toe om het oude achter te laten
en het nieuwe vorm te geven.

Ga op je eigen benen staan.

Lichtflits